Sen gidince baþlýyor Efkarým, Hüznüm gýrtlaðýma dayanýyor. Vakit geçsin diye oyalanýyorum iþte bildiðin þekilde. Þarkýlar, Türküler söylüyorum kafama esen, yine hep bildiðin þekilde hep sesli ve gönlümce...
Sen gidince üþüyor her yer. Yüreðime kar yaðýyor. Acýyor Sol yaným falan...
Günlük mesuliyetler görevler derken Gün Akþama, Akþamlar geceye dönüþüyor.
Gece olunca baþlýyor asýl sancým. Týpký sevdiklerinden ayrý düþen her seven gibi...
Dizlerimde uyutuyorum yokluðunu. Hasretine Prangalar vuruyorum. Delilik varya serde, Bazen 1’den 100’e kadar sayýyorum, tutturamazsam uykuyu bazende tersine...
Uyku demliyorum Özleminle ve bayýlana kadar düþünüyorum ikimizi ...
Sonra Sabaha çýkabilmek umuduna Dualar ile tebessüm ediyorum yeniden.
Sana uyanýyorum... ve sonrasý malum.
Buluþuyorum gözlerinle Sensizlikten ölmeden...
Yüreði Sürgün // Kevser BAYSAL Sosyal Medyada Paylaşın:
Kevser BAYSAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.