( Önceden yazdýðým, yeniden düzenlediðim bir þiirdir...)
Dert ortaðým,
Sýrdaþým.
Gören gözüm,
Tutan elim.
Yumuþak kalbim,
Sivri dilim.
Özü sözü bir,
Hak yolda Pir,
Olan kalemim…
Ýhanetin yeri yok,
Bizim kitabýmýzda.
Bu yüzden,
Hain barýnmaz
Kapýmýzda.
Velhasýl,
Velhasýl iki sýký dostuz,
Biz seninle,
Kendi çapýmýzda…
Gün gelir seninle,
Yarýnlara umut ekerim.
Gün gelir,
Dizelere dertlerimi dökerim.
Karþý koymaz,
Hiç sözümden çýkmazsýn.
Seni kýrdýðým zamanlarda bile,
Sadakat köprüsünü yýkmazsýn.
Beni hep sabýrla dinler,
Hiç usanýp býkmazsýn…
Senin aslýn aðaçtandýr,
Benim ise toprak.
Benim duygularým,
Ve senin hünerinle,
Hece hece iþlenmiþtir,
Not defterimdeki
Her bir yaprak…
Ýnan ki
Beni en iyi anlayan sensin.
Sözümü kesmeden dinleyen sensin.
Dertlerim dert edinip,
Benimle
Aðlayýp inleyen sensin...
Umudun iflas ettiði,
Ölümün soðuk nefesinin,
Sabrýmý tükettiði,
Ve yýllanmýþ dertlerin,
Canýma yettiði,
O ýssýz gecelerde,
Azrailin elini tutmamý,
Önleyen sensin...
Sen olmasan,
Bu ten bu caný taþýyamaz.
Bu beden sensiz yaþayamaz.
Sen olmasan,
Gönül yaramý kim sarsýn?
Gözünü sevdiðimin kalemi,
Ýyi ki varsýn…Ýyi ki varsýn….
onuncuköylü
Ýsmail SIKICIKOÐLU
SAVAÞTEPE/BALIKESÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.