Sen, Güneþimdin, Ben ýþýðýnla dünyayý aydýnlatan mehtap, Sokaðýn kaldýrým taþlarýnda koþtuk, Çamurunda oynadýk mahallenin. Eski kiremitlerden yaptýk beþ taþlarýmýzý, Misketlerimizi ortak topladýk, Saklambaçta ebelemiyordun beni, Ayný okulda, sýnýfta ve ayný sýrada okuduk.
Kalleþ, Þimdi býrakýp gittin ya hani, Boynuma dolanýp – okul dönüþü- Geri ver, Yanaðýmdan çaldýðýn makasý.
Okul bitti, Sen mahallenin delikanlýsý, Bende en güzel kýzýydým; Güne bakan gibi açýlmýþtýk, Ama beni yavuklu bileceðin hiç aklýma gelmezdi.
Sen, Ve ben, Hiç ayrýlmamýþtýk, Düðün derneklerde nasýl oynuyorduk Beraber, Herkes imreniyordu; Kýz analarý senin gibi damat, Oðlan analarý da beni arzuluyordu. Gözler üzerimizde, Nazar boncuklarý almýþtý annemler, Ýkimize de; Saðda solda, Gizliden gizliye yapýlýyordu dedikodu, Dünürler geliyordu habire bana, Biz þaþkýn, biz suskunduk.
Ama sen davranýp bir gece, Bana bile söylemeden, Dünür salacaðýn hiç aklýma gelmezdi, Ýþte kopmuþtu öküzün boynuzu, Babaannene göre, Ya olacak, ya olacaktý, Dediðim dedikti ya biraz, Tuttuðunu koparýrdý.
Ve de öyle oldu, Razý etti babamý, Kurulmuþtu düðün, dernek, Ben beyaz gelinlikler içinde ay, Sen damatlýðýnla güneþ.
Dünyanýn en havalý damadý idin, Bir gün büyüyeceðizde, Senin, beni gelin alacaðýn hiç aklýma gelmezdi.
Aþýktýk, Evlendik evlenmesine de, Hasretlik baþlamýþtý iþte, Sen asker oldun, Ben asker karýsý.
Yazýyordun ya buram buram aþk kokan o mektuplarý, Hala saklýyorum seninkileri, Benimkileri de.
Her þeyi beraber yaptýk, Bir altmýþ yýl, kolay deðil, Acýyý, sevinci, Hüznü, kederi hep paylaþtýk seninle; Ama düþünüyorumda Akan gözyaþlarýmý, Senin, Her zaman senin sileceðin hiç aklýma gelmezdi.
Kaderdi iþte bu, Seninle benim kaderimiz, Ýki can, bir hayattýk seninle, Yýllarý seninle devirdik, Bu hayatý ayný günde Sýrtlandýk Hep beraber taþýdýk.
Ah be kara gözlüm, ahhhhhhhh! Taaaaaaaaaa ki O güne kadar, Ben üzülürken, ‘Ölürümde arkamda seni kimsesiz Býrakmam’ diye Kahrolurdun; Yine benden önce davrandýn, Bir ezan saatinde, Onca yýldan sonra, Aniden beni öksüz býrakýpta, Yüreðimdeki bu abideyi yýkýp, Öleceðin hiç aklýma gelmezdi.
Ölüm ayýrdý iþte, Kimsenin yapamadýðýný ölüm yaptý, Beni sana hasret býraktý ya, Þimdi Senin yanýna gelmek için her gün duadayým; Tülü açýk penceremden, Geceden daha karanlýk yüreðimle, Duvardaki resminle konuþuyorum.
Anýyorum teker teker maziyi, Sense, suskun bakarken karþýdan, Sanki, ‘Yavrum gel’ der gibi, Bir gün resminle konuþurken Dinlerken beni suskun, Bana duvarda asýlý resminden, Býyýk altýndan güleceðin hiç aklýma gelmezdi.
Her gün gidiyorum bir tanem mezarýna, Mezar taþýna sarýlýp aðlarken, Ektiðim çiçeklerin altýnda bir gün, Bir gün topraða karýþacaðýn, Hiç aklýma gelmezdi.
Ya geriver çaldýklarýný benden, Ya koynuna al beni. Sosyal Medyada Paylaşın:
havva keskin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.