þehre bahar gelmiþ çiçek açmýþ bahçem bakarken uzaklara penceremden usul usul yaðmurlar akýyor þimdi gözlerimden…
yine hüzün var bu sabah içimde... sadece gidiþin kalmýþ gözlerimin önünde... gecenin kimsesizliðindeyim þimdi. baþýmda uyutmayan sancýlar…
daha sabaha çok var... kanar durur gidiþin içimde...
ne yana dönsem gözlerimin önündesin. senden bana kalan kül grisi acýlar...
her gece seni düþünmek ne güzel þey... aklýmda fikrimde olman ne güzel ...
gülüþün sanki rüzgar vurmuþ usul usul sallanan bir gelincik baþaðý gibi titryor içimde…
yüreðimin acýsýný sancýsýný feryadýný sana olan özlemimini bir bilsen çýkar gelirdin... uykusuz gecelerim belki biter son bulurdu yar..
anlatýrdým senden kalan o tozlanmýþ anýlarýmý sana… belki kahkaha atýp gülerdin halime belki sarýlýrdýn boynuma sarýlýp Huzur bulurdum belki kollarýnda yar
Gelseydin…
Gelseydin yaza dönerdi belki mevsim…
O buðulu sesin yankýlanýyor hala kulaðýmda. Yankýlanýyor içimde “seni seviyorum “demelerin gün aðardýðýnda...
Gülüþün…
sanki gül açan bir tomurcuk gibi baharlar taþýrdý içime Ve tenime…
gelseydin... çýkardým kýþlardan… ýsýtýrdýn avuçlarýmý üþüyen dudaklarýmý yanardý dudaklarým alev alev eskisi gibi...
senden sonra bedenimi yasaklý bir ülke ilan ettim... Sokmadým hayatýma kimseyi Kilitledim kapýmý aþklara yar…
geçer zaman deðiþir belki... bitmez dediðin biter zamanla aþklar bile... kurþun yarasýdýr yürekteki her bitiþin ardýndaki....... hüzündür hep kalan avuçlardaki…