Yorgunum

Ýncir aðacýnýn gölgesinde yetiþmiþ,
hoyratça koklanmýþ, dikensiz gül kadar
yorgunum.

Doðru bir tane deðilmiþ,
tükettim tüm yanlýþlarý,
dergâhýndan kovulmuþ abdal kadar
yorgunum.

Kendimin galibi, nefsimin maðlûbu;
sýratý geçmiþ mücrim kul kadar
yorgunum.

sorulmadýk sorularýn cevabýný aramaktan,
eksik yanýmýn açtýðý yaralarý sarmaktan
yorgunum,

Ayan dertlerime gözümle,
mahrem sýzýlarýma özümle,
gizli gizli aðlamaktan
yorgunum,

Rahmet deryasýnda,
yundum yýkandým, arýndým.
Simsiyah’ý, astým gümüþ saçlarýnda,
vicdanýnýn gölgesinde kuruttum,
beyazý beyazdan silmiþ kadar
yorgunum.

diri diri mezara gömülmüþ, kýz çocuðu kadar
kýrgýným...

Simsiyah
Sosyal Medyada Paylaşın: