deyişik.

ironin hasýydý beynimin yaprak döken kývýlcýmlarý.
sinir sisteminde bir anormallik oluþunu çözen doktorun reçetesinde yazýlanlar
3 ya da 5 aylýk yaþam süren kaldýðýný söylentilerde duymuþtum.
anýmsayamýyordum bu söylentilere.
beklide böyle ölmenin zor oluþunu benimseyemiyordum.
ömrümün kalan kýsmýný bir kargaþanýn ortasýnda kalmak daha mantýklýydý,
ya da bir cinnet sonra elime baðlanan kelepçelerden akan birkaç damlanýn
uðruna bu dünyaya suna bileceðim fedakârlýklarý gösterebilirdim.
ipsizlere ipliksizlere.

palyaçonun gülüþüne muhtaç olduðumu hissediyorum bir an,
birileri gülse de yaptýklarýma dalga geçse de gülme krizine girsem.
kliþeli kalemlerin ortalýðý süpürdüðü suretsiz yüzler.
jilet gibi kesiyordu cümleleri en yapmacýk orta yerinde.
akan nehir gibi durdurulmasý imkânsýz.

þair sýfatýný verdikleri suretim,
ikna edemiyordu üç kuruþluk bedenime.
iki kalem bir þey yazýldýðýnda –çok garip yazýyorsunuz- sýfatýyla yargýlanýyordum.
kimdim ben?
þair miydim?
anadan doðma oðuz muydum?
kimdin ben söylesenize?

bir þeyler ters gittiðine ay’ýn güneþe küslüðünden anlýyordu.
güneþ batýdan doðuyor, doðudan batýyordu.
bu iþte bir bok’luk var.
iþin kýsmana gelirsek kelimeler çýplaklýðýyla alay edercesine
kavga edercesine bozuntuya veriyorlar
sanki jilet gibi,
bir çýrpýda keser ve yok eder gibi.

sýfatýma tükürdüðüm yalnýzlýðým,
sende alay ediyorsun beni kuþkusuzca.
sende alay et bir tek senin etmediðin kalmýþtý bu ipsiz dünyada.


Sosyal Medyada Paylaşın: