Gökte aydýnlatan parlak bir yýldýz,
Desen verilmiþ kumaþta bir yaldýz,
Sadece evlatlarýný düþünür kalýr yalnýz,
Gözündeki göz yaþlarýný ben sileyim anne..
Çiçeklerle bezenmiþ bir buket olmuþ deste,
Ninnilerin kulaðýmda, onlar tarifsiz beste,
Evladým derler inlersin daima kafeste,
Sevgin merhametin içimde yanýyor anne...
Çile ýzdýrabýn mekânýdýr mahzun yüzün,
Dört mevsimde düþünlerin çok hüzün,
Çilelerin çoktur hep yaþ döker gözün,
Evlatlarým güzel olun, budur sözün anne...
Cennet ayaðýnýn altýndadýr öyle denilmiþ,
Evlat dertleri bir biri ardýnca hep dizilmiþ,
Evladý için yaþamda çileler çekip üzülmüþ,
Ömrü boyunca durmadan çalýþmýþ anne..
Bazen boynu bükük, dertlenir kendi kendine,
Her þeyi düþünür durmadan boyuna enine,
Yedirir, içirir, verir býrakmaz hiç kendine,
Karþýlýk beklemeden vefa gösterir anne…
Anne kýymeti bilinmeyen bir cevherdir.
Daima gönlü hüzünlü olsa da sevgidedir,
Evladým diye çaðýrmasý þefkattendir,
Yaþamý boyunca yaþamdan abidedir anne..
Zahmeti hep kendi çeker, deriz anlatsana,
Sormayýn der neler çektiðimi hayatta bana,
Söyler hepsini býrakýyorum geçmiþ zamana,
Senin bakýþlarýn sanki tarih anlatýyor anne
Bilirim zahmetimiz karnýnda baþladý,
Çocuklarým doysun diye hep aç kaldý,
Belli etmedi hüzünlendi için, için aðladý,
Ýçine attý yüreðine taþ baðladý anne..
Bizler için saçýný hep süpürge ettin,
Bizler üzdük seni, hep ýzdýrap çektin,
Dillerinde dua ile bize hizmet ettin,
Senin hakkýný nasýl öderiz vefakar anne..
Anne çektiðin zahmetin karþýlýðý ödenmez,
Senin için neler yapsak yerine hiç gelmez,
Sana yenidünyalar versek yerine tutmaz,
Tek kelime hakkýn hiç ödenmez senin anne..
Sen rahmetsin, bitmeyen merhametsin,
Sinen de bastýn bizi cennet bahçesisin,
Mevla’m sana en güzel mükâfatlarý versin,
Ömrün boyunda boynun bükülmesin anne..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.