Hatýrla anne Küçükken beni býrakýp gitmiþtin Sonra geri dönmüþtün de yine de beni Hep dövmüþtün Çok aðladým ama görmedin anne Arkamdan konuþmalarýn beni çok üzdü Ben beni sevmeyen herkesi çok sevdim anne Sen de sevmedin ya beni Ben seni senden bile çok sevdim anne Yanýmdayken bile hep uzaktýn bana anne Sevgiye muhtaç ve yarýmým Kimsesiz çocuklar gibiyim Ben hiç büyümeyi beceremedim anne Görsen kalbimi Hala çocuk Küçükken hiç ninni duymadým ya Þimdi ilk ve son olarak söyle Bana bir ninni söyle Uyudum ama uyanamadým anne Saçlarýma karlar yaðmadý anne Çok üþüyorum anne Üstüme mavi yorganýmý örtsene Neden üzerime bembeyaz bir örtü örttüler anne Bugün yaðmurlar yaðmayacak gözlerinden kalbinin þehrine Sen beni görmesen de ben yanýnda olacaðým sen üzülme
Hale USALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
haleusalan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.