Yýkýlýrsýn önce..
Gözyaþlarýnda boðulacaðýný düþünürsün
Nefesin okadar hýzlýdýr ki..
Kalbinin olduðu yerden çýkacaðýný düþünürsün..
Ellerin bile titremeye baþlar..
Nasýl yapýcam onsuz diye düþünürsün..
Hatýralarý hatýrladýkça tekrar tekrar ölürsün..
Bir umuttur sesini duymak istersin...
Rehberi açar..
Aþkým yazan yere gelir..
Arayamazsýn..
Tuþlara basmak zor..
Ölümle yaþam arasýnda gidip gelirsin..
Günlerce uykusuz kalýrsýn..
Yemek yiyemez aðlarsýn..
Kat kat giyinsen bile ýsýnmaz yalnýzlýðýn.
Konuþamazsýn..
Sadece aðlarsýn..
Her esen rüzgarda onun kokusuyla ölürsün..
Hepsinin boþ olduðunu görünce yanarsýn !
Ve anlarsýn..
Ondan sana kalan koskocaman bir yalnýzlýktýr..
Evlere sýðmazsýn..
Annenin kucaðýnda mutluluðu arasýn..
Ama yine
Yine kocaman yalnýzsýn..
Taþýdýðýn beden kadar yalnýzsýn..
Atan kalbin kadar.
Dýþarý çýkarsýn
Her köþeden o dönecek diye..
Gelip sarýlacak diye bir umut beklersin
Bir sigara yakarsýn
Olmayacak diye düþüp tekrar aðlarsýn..
Bilirsin..
O kalpte yalnýzsýn..
Giden gelmez bilirsin..
Günden güne erirsin
Günden güne..
Günden güne ölürsün
Günden güne yalnýzsýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.