Maviye Özlem...

../

Bir yandan tutunurum hayata son demlerimde,
Sýmsýký...
Ýnsanlar geçer gözlerimin önünden,
Cefa çeken, hor görülen, ezilen.
Yüreðimden bembeyaz güvercinler havalanýr,
Barýþa, kardeþliðe, eþitliðe doðru süzülen.

Bilirim,
Son günlerinde hayatýmýn,
Bir yandan topraða çakýlý gözlerim,
Beden toprak olmadan,
Çocuklarýn hayalleriyle parýldayan,
Çocuklarýn hayalleriyle süslü,
Ezenin, ezilenin olmadýðý
Pýrýl pýrýl bir dünyadýr özlemim...

Velhasýl yine de bilirim ki,
Bir ütopya þimdilik bu düþüncelerim.
Ama böylesi bir hayale sarýldýkça,
Ýnsan olduðumu hissederim.
Gündüze döner gecelerim...

Karanlýðýn sonsuza dek yenileceði,
Karný tok, sýrtý pek yaðýz çocuklarýn,
Elele þarkýlar, türküler söylediði,
Masmavi bir dünyayý düþlerim...

Umudum;
Ýlelebet kalacak bu mavilikte,
Bir hoþ sada olarak kalmamasý,
Gerçekleþmesi bu dileklerimin...

Heidenheim, 12. Mayýs 2012

Sosyal Medyada Paylaşın: