Bir kadýn sevdim…
Beni benden iyi tanýr, beni ben yapandýr…
Ne zaman karanlýðýn pasýna belensem,
Geceme ay ýþýðý, günüme güneþ olur, aydýnlatýr.
Yollara düþsem, yataklara düþer.
Kurak dere yataklarý gibi susuz kalýr.
Gözleri vapur yutan bir nehir,
Bir sürahi yollatma suyu.
Akýtýr geri dönüþümün adaðýna
Rengi çalýnmýþ mevsimlerini…
Yüreðinden kopsam, yörüngesiz kalýrým.
Ömrümün ýrmaðýna karýþýrken
Sürüklenirim hayatýn bataklýðýna.
Yalnýzlýðýn kýyýsýnda dalga köpüðü gibi kaybolurum.
Yuvasýndan düþen kanatsýz kuþ olurum.
Mevsim bahar olsa neye yarar.
Son baharý göremeden vurulurum…
Ne zaman kaybolsam eliyle koymuþ gibi bulur.
Sýcacýk bir çorba kâsesinden içime akýverir huzur.
Gözleri merhamet buðusunda suskun bir liman,
Sevgisi göbek baðýmdan yüreðime ezandýr.
Sevdiðim kadýn, sevmeyi öðretip yüreðime yazandýr.
Bir kadýn sevdim doðduðum gün.
O günden beri þahitimdir, anamdýr…
ÝSMAÝL BOYRAZ
Anneler gününüz kutlu olsun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.