İNTİHAR İCİMDE ÖLÜM KOKAR

Yetiþ anam yetiþ
Gecenin bir vaktinde
Hicrana yenik düþtüm
Ýntihar içimde ölüm kokar
Musalla yüreðimi sarýp sarmalýyor ......
Sen bunlarý okurken
Yaralý yüreðim son defa yazýyor

Þimdi gecenin karasý gibiyim
Saat on iki devriyesinde
Çýkmaz sokaklarýn birindeyim
Uykum benden firar etmiþ
Bir türlü dinmez solumda sýzým
Lokman hekimin merhemi,
Beþ para etmez derdime

Gözlerim küçüldükçe
Beyaz duvaðýnla
Sen gelirsin önüme
Bir kar(kardelen) misali.
Göz çukurlarým çölleþtikçe
Nadasa býraktým gidiþinle zamaný
Öylece kala kalmýþlýðým
Yaðmuru özleyen toprak zerresinde
Gökkube üzerime bastýrdýkça
Ben Yusuf’un kuyularýnda yanmaktayým,
Yaralarýma tuzlarý basmaktayým

Yâr bildiðim can/canýmý almadan önce

Zeytin gözlerinde unutulmuþ birkaç kare iken ,
Sözcükleri yutkunuyorum,sessiz suskunuþlarýmda
Dudak kenarlarýn tozlanmýþ,bin/bir gece masallýnda

Pencerenin pervazýna gelen minik serçe gibi.
Varla yok arasýnda
Cesaretimi gömüp,sensizliðime
Gel desem gelmez/git desem gitmez
Hayalin yaný baþýmda,
Sana her susuzluðum kör düðüm oluyor kursaðýmda ,
Yutkanamýyorum hiçliðimle seni.
Faili meçhul bir cinayete tanýk olurken kelimelerim
Yüreðim sensizlik hücresinde
Azrail’in soðuk öpüþünü aramakta.

Gözlerim gidiþine kurulu bir saat gibi
Susarak el pençe divan duruyor ,
Oysa sitemle
Tüm heceleri kurban ettim,senli cümlelere
Yetiþ anam yetiþ
Labirettlerin tam ortasýnda bir aþka yakalandým


Saðým/solum
Önüm arkam ölüm kokuyor

Üþüyorum
Hafif titremekte ellerim.
Yüreðim; Ýsa’nýn çarmýha geriliþi gibi
Sar beni anam, aziz meryem kokunla.
Þefkatinle. yaralarýma göz yaslarýný akýt,
Bir bebek misali al koynuna
Eskisi gibi anam
Bir kez daha aldanýp
Bir kez daha yanýldým
Yandým/kül oldum
Yüreðimin tam ortasýndan vuruken
Acýmadý yar bana.
Velhasýl (þimdi)
Nefes alan bir ölüyüm
Musalla taþýnda bedenim.
Sar/sarmala eskisi gibi anam
Azrail gönül kapýmý çaldý
Yetiþ anam yetiþ
Bu son sesleniþ

HASAN DAÐ (Son Siir)
Sosyal Medyada Paylaşın: