Gün gibi aydýnlýk olmalýyým
ya da anne gibi þefkatli
kapýmýzdaki köpek kadar vefâkar
ve bir çocuk sözü kadar dürüst
sýyrýlmalýyým kat kat örtülerimden
adýmdan önce gelen etiketlerimden
çýplak ayaklarla basmalýyým topraða
özümü unutmamak adýna
arý duru olmalý iyi niyetlerim
altýnda tortular biriktirmeden
hesapsýz gidiþlerim olmalý dostlarýma
karþýlýk beklemeden
çok canýmý acýtýyor taktýðým maskeler
olduðum gibi olmuyor hiç biri
yüzümde tebessümler
kandýrýyor birilerini
sokaklarda içini çekerek aðlayacak kadar
kendim olmalýyým
kýzdýðýmda iki tabak kýracak kadar
sevmediðime sýrtýmý dönüp
sevdiðimi kucaklayacak kadar
ve tüm içimdekileri
bir þiire dökecek kadar yürekli olmalýyým
gerçek, yalýn , basit
ama ben olmalýyým , ben olmalýyým...