LA LUNA

bana Zaman ve La Luna

herþey gitti bak

herþey aðlayarak gitti

sular soðudu

bir Kurban düþüyor þimdi aramýza La Luna

üçümüzden biri kurban

serin bir çizgi çekiliyor gökyüzüne

çok geç çok geç artýk


terkedip gidiyor beni teker teker bütün güneþlerim

bir daha hiç dönmeyecekler mi yaþamýma

alnýmdan fýrlayan bir Kartal yarýp

geçiyor göðü

görünmez bir Çarkýn çýldýrtýcý gürültüsü

duyuluyor bir yerlerden

uzak anýlar

yengeçler gibi

çýkýyorlar bir gün batýmýna

son güneþler son güneþler de düþüyor

bak

tüm metal dairelerinle sen çýkýyorsun yaþamýma

görünmez güçlerle

karanlýk ve anlaþýlmaz acýlarla, uyandýrdýðýn,

týpký kendin gibi,

korkutucu gözüküyorsun

sende hiç insani bir þey yok mu La Luna

herþey mümkün herþey açýklanabilir gözükse de

birþeyler kenetlenmiþ bir yerlerde

sen yine de gel Ýmparator, Gece

ve beni al son bir kez karanlýk gözlerine

saçýmý ör eskil bir anahtarla La Luna

yüzümü yaralarýmý sar sarmala

çaputlar ve karalarla La Luna

beni o yabanýl þölene hazýrla

karanlýk duvarlardan geçen siluetler gibi

lacivert geceyi bekleyen buzdan çiçekler gibi

belirsiz bir denizi tarayan bir fener gibi

uzayda gümüþ bir sarkaç gibi sallanan

Daraðacýndaki Adam.

bir Keþiþ, bir Lehimli

adamotu büyütüyor gözyaþlarýndan...

isli bir camýn altýndan geçirilen

zehirli bir duman gibi

bulutlar, senin üstünden, kayýyor

kayýyor, La Luna, baþlar ve sonlar

bana Zaman ve La Luna

biraz zaman

duyayým bir kez daha o selenli liri

ve Sirenleri, mor þarkýlarýyla, uzaklardan...




Sosyal Medyada Paylaşın: