ZONGULDAK
Yerin derinliklerinden geldiler, ellerinde
susmak bilmeyen bir yer altý güneþiyle, ne kadar
diplere bastýrýlsa o kadar boðulmak bilmez yankýsýyla
yüreklerinin.
Aðýr aðýr geldiler, karanlýk sarnýçlardan sýza sýza,
saðýr küplerde birike birike, yararak kaslarýnýn içine
yuvarlanmýþ sýzýlarý ve ciðerlerinde yer etmiþ
ýþýksýz lekeleri.
Geldiler bir büyük sesin harfleriyle aðýzlarý dopdolu,
suskun çamuru küremek için kentin gölgeli
sokaklarýndan, sýyýrýp almak için yýllardýr gökyüzüne
birikmiþ pasý, ovmak için isli alnýný sabahýn.
Anýt bildiler sýradan ve gösteriþsiz bir günü, diyecek
sözleri varsa anýt bildiler, akacak bir yataðý varsa
ýrmaklarýnýn ve atacak köprüleri varsa anýt bildiler,
toplandýlar o anýtýn çevresine.
Sonra her gün geldiler, artarak geldiler, kadýnlarý
çocuklarý ve alkýþlarýyla, yoðurt mayalar gibi geldiler,
piþkin ekmekleri bölüp de paylaþýr gibi, su gibi, ateþ gibi.
Her gün yeni aðýzlar eklendi aðýzlarýna, yeni
yollarla tanýþtý ayaklarý, her gün yeni kabuklar çatladý,
yeni kulaklar iþitmeye baþladý söylediklerini, bir kent
oldular sonunda
ve adýný deðiþtirdiler ülkenin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.