Elini uzatýyorsun güne, ölgün saatleri kalmýþ yalnýz. Uzanýyorsun aðaca, silkeleyip almýþlar yemiþini. Topraðý ürünsüz býrakmýþlar, göðü soluksuz, denizi çorak. Kapa- mýþlar sokaklarý anýlara ve umutlara. Tam çökerken bir taþýn üzerine, bakýyorsun el deðil bir kýlýç bileðinin ucunda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kemal Özer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.