ölü kelebekler şehri..

tanrýlar
öfkeli..

-ellerinin arasýna sýkýþmýþ
binlerce nefes..-

gün batýmý..

gece
gözleri baðlý bir kadýn gibi
yýldýzlarý eteklerinde
dolanýyor
kuzeyden güneye
doðudan batýya
sokak sokak
cadde cadde
yürekleri yumrukluyor

kapýlar
taþ
kapýlar
duvar
yumrukladýðý yerde...
yüreklerde.

-ölü kelebekler dizilmiþ
çamaþýr iplerine..-

renkli mandallar
tutmuþ
kanatlarý
rüzgara vermiyor
güneþe vermiyor..

kara benli bir çocuk
zamaný silkiyor
boþ avluda...

ölü kelebekler
hala
çamaþýr iplerinde...


biri koþuyor
birileri
kurþunlar döküyor
ayak izlerine...


kargýþlarýn
çoktan gelmiþ
toprak baþýna...

pencere pervazlarýna
bir baþ sarmýsak
bir tutam üzerlik asýlýyor
duayla...

tütsüler yakýlýyor
kapý artlarýnda..

gün
inmiþ...


eller
bir ok gibi fýrlýyor
varoþlardan
çýðlýklar yükseliyor

bir çolak
ayak parmaklarýyla
kuruyor
gecenin saatini
sessiz
ve
kýpýrtýsýz..

tanrýlar
susmuþ

gece yürekli
insanlar
ölü kelebekleri topluyorlar
iplerden

zan
suya atýlmýþ taþ...

08/05/2012
ödemiþ

Sosyal Medyada Paylaşın: