BEYAZ HÜZÜN

Hüznün rengini aradým yokluðunun gölgesinde...
Siyahtý sanki!
Sinsi gecelerde dolaþan serserinin sureti gibi.

Belki pembe,
Körpe yüreðinde fýrtýnalara inat asaletiyle siyahlara dokunmayan genç kýzýn
Eski ama vazgeçemediði bebeðiydi...

Sonsuz yeþillikte kaybolan tek dal gelincikle anladým,
Hüzün, yeþil deðildi...

Yakamozda kayboluyordu,
Gece ve Ay la kardeþti
Hüzün maviden uzaktý...

Beyaz,
Bembeyazdý hüzün...
Tutamadýðým ellerindi,
Zalim senelerden sonra saçlarýndan bir tel,
Seni yazamadýðým buruþturulmuþ binlerce sayfa...

Ve
Anladým ki...
Beyaz sendin...
Hüznüm BEYAZ.....

Sosyal Medyada Paylaşın: