Ýç içe cennet, cehennem. Tam arasýnda bu benlik. Bir yan sað bir yan selamet. Gark oluyorum girdaplarýnda hüznün... Hüzün kapýsýnýn sadýk bekçisi, Düþüyor boþluk koridorlarda, Baðýrýyor kimsesiz duvarlara, Ateþten sýcak kumlar kavuruyor içini... O sarp, o güçlü orman... Ýçinden çýkýlmayan, Umuttan tek bir zerre geçirmeyen orman... Hep içinde, hep karanlýk, hep sessizlik... O karanlýk ormaný anlatmak ne zor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
BağdatlıRuhi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.