belki...
uyanmazdým gözyaþlarýmla,
kavuþurdum sana
rüyalarýmda olsada,
aramazdým hayalini
boþ aynalarda
olsaydý
cansýz resmin ellerimde
belki...
gülerdi benimde gözlerim
sabah uyandýðýmda
sanki karanlýðý yaran
gün ýþýklari misali
olsaydý
cansýz resmin ellerimde
belki...
okþardým o kýnalý
saçlarýný ellerimle,
okþardým melek yüzünü
inciltmeden güzelliðini
olsaydý
cansýz resmin ellerimde
belki...
öperdim dudaklarýný,
al yanaklarýný sessizce,
ýslanýrdý gözyaþlarýmla
o ela gözlerin
olsaydý
cansýz resmin ellerimde
belki...
oturur konuþurdum
sabahlara kadar,
anlatýrdým halimi,
beni öldüren
sonsuz özlemini
olsaydý
cansýz resmin ellerimde
belki...
bende unuta bilirim
her akþam batan güneþle
dünyanýn karardýðý misali
o ela gözlerini
nede olsa
cansýz bir resmin
bile yok ellerimde
belki...
kararýrdý dünyam,
terk ederdi yaralý ruhum
bu deðersiz bedenimi
seni unuttum diye,
sardýrýrdým senide
beyaz kefenime
olsaydý
cansýz resmin ellerimde
sonsuz sevgilerimle
mikail
Nürnberg, 2002
söz-yazý mikail, alias deli cocuk
e-mail: mikail32@lycos.de
msn: deli_cocuk32@hotmail.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.