Elimde bir kalem, dilimde sitem, yüregimde ise hüzün...
Sensiz olamam ben, yoklugunda kaybolurum, elimi sakin birakma derken,
sensiz ve sevginsiz biraktin,
ufak bir tebessümünle mazide kaldin...
Yoklugunla gecen gecelerde hayal kuran gözlerimi yaþlara verdim,
sesinle uyurdum eskiden, simde ise yoklugunu düsünerek sabahliyorum...
Hakkim yok biliyorum, ne sevgini dilenmeye,
nede hicbir zaman bana ait olmayan Seni kiskanmaya.
Elimde degil Bahar gözlüm,
bakmaya doyamadigim gözlerini,
hicbir zaman tutamadigim ellerini ,
dokunamadigim tenini,
hasret kaldigim sesini,
herseyini, Seni kaybettim...
senden birtek bana kalan bu son sayfada,
bir baskasi icin yazilmasin siirlerin,
bir baskasini anlatmasin sözlerin,
hancer gibi saplanir her bir cümlesi,
kanatir durur Yüregimi.
kýt anlayisli olurum bazen bilirsin,
bu yüzden bazen bana kizar, bazen güler gecerdin,
o yüzden yorma beni sevdigim
her siirinin ardindan "acaba" derim,
askimizdan bir iz ararim,
belkide bazen aptallar gibi üstüme alinirim,
yada bir baskasi icin oldugunu düsünür kaslarimi catarim.
Ah Kiymetlim,
siir sözlerinle, parildayan gözlerinle beni benden eden,
ruhumu ruhuna haps eden Sevdam...
sen benim ilk gönül yaram,
ilk kara sevdam,
imkansizim,
yürek sizim...
karanlikta yolunu kaybedip uzak diyarda yurduma savrulsan,
karakiþta gönlün buz kesmis ruhun ruhumda isinsa,
hasretinden yanan bu yüregim teninde teselli bulsa...
sadece hayal benimkisi, sen sakin aldirma...
tek sende þunu bil istiyorum:
“SENÝ ÇOK SEVÝYORUM, SANA AÞIÐIM, SONSUZA DEK”
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.