ekmek kýrýntýlarý döküldü sofra bezine aðladým döndüm baktým içine karanlýk bir mahsen çýktý önüme kuþlar arar oldu evini
bir havaya baktým bir topraða azrailin nefesi ensemde dolaþýr ya öleceðim ya sevmek hangisi kurtarýr beni seni söyle bana ne gördün ufukta
gelecek birgün huzur dolacak gönül havzana kýrýp geçirdiðin günü düþün dolacak gözlerine deniz gibi
yüreðine düþecek bir vurgun kýlýný bile kýpýrtadmadan alýp götürecek ne varsa sen hüzün hüzün nefesleneceksin
durup durup bir daha düþüneceksin keþkelerle boðulmamak için ellerinle boðacaksýn ciðerlerini zehirleyeceksin geçmiþinle beraber kendini
bir anlam veremediðin içindeki koyu karanlýklarýn içinde bulamadýðýn küçücük bir umut için asla vazgeçemediðin hayatý býrakývermeyeceksin
kuþlar, aðaçlar ve renkler anlamýn yitirince bir gün hepsine içindeki dünyadan anlamlar yükleyeceksin
sabýrla bekleyeceksin günleri her dakika hesap edip bazen karýþtýracaksýn yýllarý ve içinden bir yýl seçeceksin
ne bileyim iþte, öyle birþey bilemeyeceksin bazen duygularýný birinin bildirmesini beklerken ne bileyim iþte, böyle devam ediyor hayat.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Meçhulim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.