Bir zamanlar öyleydi Diyelim duruyordun bir aðacýn yanýnda Kýþ oluyordu diyelim, tek yaprak olmuyordu dallarda Þimdi kimse inanmaz buna ama Çiçekle donanýyordu aðaç bir anda Kuþu bile oluyordu hatta
Deðdiriyordun diyelim parmaðýný Hüzne yavaþça Eriyip rengârenk bir uçurtma Oluyordu o an Hüzün dokunmanla