ÖZLEM

Usul, sessiz arkadaþým benim
Özledik seni
Susarak söylerdin çoðu þeyi
Konuþtuðunda da yeri gelip
Usulca havalanýr sözlerinden
Yumuþacýk konardý sohbetimize
Ýçtenliðn sýcak kelebeði
Özledik seni

Ve biliyorum ki
Sen de bizi özledin
Kitaplarýn ve hayatýn gizini
Ustalýkla çözmeyi bilen Hasan’ý
Geveze ama güvenilir Nevzat’ý
Yorulmak bilmez, çalýþkan Musa’yý
Kaytarýcý Ahmet’i, özverili Cahit’i
Her iþe gülümseyerek
Olur diyen Süleyman’ý
Hiçbir iþe olur demeyen Sabahattin’i
Erhan’ý, Mehmet’i, Ali’yi
Bir yalnýz seni, sen
hepimizi, her þeyi özledin
Sabahlarý iþe giderken
Köþedeki bakkala selam vermeyi
Ýþ dönüþü, bir tanýdýkla
ayaküstü laflamayý
Üst kattaki komþularýn gürültüsünü hatta
Yandaki yatalak kadýnýn iniltisini
Ve evini
Akþamlarý bütün yorgunluðunu
Eþiðinde býraktýðýn
Acýlarýný dindiren evini
Evin de seni özledi
Koltuðun, kitaplarýn, terliklerin
Býraktýðýn gibi duruyor masan
Dolapta rakýn
(Sahi hiç raký
Ýçmedik biz seninle deðil mi
Pek vaktimiz olmadý öyle þeylere
Çýk da bir gün içelim)
Býraktýðýn gibi duruyor tablada sigaran
Sekseninci sayfadaki Gorki
Ve penceredeki karýn
Seni bekliyorlar, dönmeni

Seni bekliyoruz, dönmeni
Usul, sessiz arkadaþým benim
Özledik seni




Sosyal Medyada Paylaşın: