Uçurtmalar Terk Ediyor Akşamlarımı

bulut sokulur gözbebeðime
yeþil konaklar mevsim çýkmazlarýmda
uçurtmalar terk ederken kentin akþamlarýný
öfke sus
koca bir yalnýzlýk takýlýr eylemime

kalemim boyun büker

aklýmda sevda kýrýntýlarý
yarý donuk i mgeler
özlem özlem dökülür kahýr þafaklarýna
aðýr aðýr çýkarým kýrýk basamaklarý
ben köy öðretmeni olmasam da
yüreðimde ah iþte orada
hünkar bir hüznün
sonyaz hýçkýrýklarý

çaðlayanýmdan dökülür
özgürlük çýðlýklarý
umutlarýn alýný taþýr dudaklarým
sevdiðim
topraðý söyleyen türküm ey
sen ve ben aðýr aksak bir þarkýdan geçiyoruz
deðil mi ki hâleyiz
deðil mi ki boþluklar can verir elimizde
oysa ne çok þeydaydýk
ne çok yýlgýnýz böyle
lambalara aldanan öksüz kelebekleriz
ben köy öðretmeni olmasam da
içimin bir yerinde durmaz aðlar
ýrmaklarýn bestesi

sensizlik
ve sessizlik büyüyor civarýmda
ben köy öðretmeni olmasam da
benim de hüzün vardýr
sonbahar yüreðimde
iþte orda bir serçe
her gün kanamaktadýr
parlayan gözlerinle
þöyle bir bak yüzüme

kent derinliðinde
sokaklara düþüyor akþam yalnýzlýklarý
kent derinliðinde
sonsuzluða salýnýyor kuzey kuþlarý
kent gecedir
uçurumdýr
yalnýzdýr kent
maverada geziniyor gün uykularý

topraðý söyleyen türküm benim
topraðý süsleyen türküm benim
topraðý söyleþen türküm benim
bak
uçurtmalar terk ediyor akþamlarýmý
Sosyal Medyada Paylaşın: