SAINT-ANTONIE IN GÜVERCİNLERİ
I.Eleni’nin Elleri
Bir gün Eleni’nin elleri geliyor
Her þey deðiþiyor.
Ýlk Ýstanbul þiirden çýkýp yerini alýyor
Bir çocuk ilk gülüyor
Bir aðaç çiçek açýyor.
Eleni’den önce
Daha ben çocuktum daha tütüne daha kahveye alýþmamýþtým
Sabahlarý, akþamlarý bilmiyordum daha
Bir gün bakýyorum akþam ellerimde gözlerimde
Bir gün sabah her yaným.
Eleni geliyor
Dünyaya bakýyorum
Dünya sanýldýðý kadar küçük deðil o gün anlýyorum
Sanýldýðý kadar üzgün deðiliz dünyada
O gün bütün þiirleri yakmalý yeniden yazmalý diyorum
Brise Marine’i yeniden
Yeniden Annabel Lee’yi.
Eleni ile anlýyoruz
Bu gökyüzü niçin kalkýp gelmiþ
Deniz niçin baþýný alýp gitmiþ onunla anlýyoruz.
Bir gün Eleni’nin elleri geliyor
Bir sokaktan ilk defa deniz görünüyor.
II.Gençlik
Ruhum,
Ýlhan Berk köprüden geçiyor duyuyor musun?
Bir serçe yavaþ yavaþ uçuyor
Bir balýk baþýný suyun yüzüne çýkarmýþ bakýyor
Düþtü düþecek dalýndan bir yaprak.
Lambodis raftan bir þiþe aldý açtý
Bir bulut durdu pencerede
Lambodis iþine devam etti
Ellerini sildi, hýyar, domates doðradý
Sonra oturup gençliðini düþündü.
Bir evdeydi
Eleni on sekizinde, Ýlyadis yirmi üç
Eleni’nin þarkýlarý vardý
Ýnsan akýl erdiremezdi
Ýstanbul’un her tarafý kahve
Kapalý kahve açýk kahve
Þarkýlar ne kadar güzel olursa olsun
Eleni’yi anlamazdý.
O günler Lambodis’in aðzýnda bir cigara bir aþaðý bir yukarý
Ýstanbul’da
Eleni’nin en güzel yerleri elleri sarýmsak kokan aðzý
Daha Lambodis meyhaneci deðil
Daha Lambodis hiçbir þey deðil
O günler her Pazar Saint-Antoine’a gidiyorlar
Eleni’nin göðsü soyulmuþ badem
Güvercin gibi elleri
Daha o zamandan Lambodis’in düþmaný çok
Bütün Ýstanbul Eleni’nin arkasýnda.
Evet
Lambodis’in gençliði bir yaprak düþtü düþecek
Pencereye oturmuþ gelip geçenlere bakýyor
Sen de bak diyor bana
Bak insanlar geçiyor
Ben sýkýldým mý insanlara bakarým
Hiçbir þeyim kalmaz
Hiçbir þeyimiz kalmýyor.
Her iþ bunun gibi ruhum
Bir kadýn bir adam ayný þeyi yapýyor
Ben birazdan kalkýp Sirkeci’ye gideceðim
Sevgilim trene binip gidecek
Bir zaman hiç güneþ doðmayacak sabah olmayacak, bir zaman
dünyada deðilmiþiz gibi korkacaðýz.
Bunlar hep olacak ruhum
Bir gün bakacaðýz Ýstanbul güzel
Ondan sonra her gün Ýstanbul güzel.
Eskiden çok eskiden bu dünya daha bir güzelmiþ mesela
Bu bulutlar bu gökyüzü uzanýnca dokunacaðýmýz bir yerdeymiþ
Þimdi þiirdeymiþ bunlar
Her þey bu hesap ruhum.
Bu dünya güzel
Gülhane aðaçlýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.