Son Matine

Kapalý bir defterin altýna sakladýðým
Çocukluktan kalma aþklarýmý
Sunmayý arzularken demlenerek yüreðinde
Uzaðýnda buldum kendimi sevdanýn
Ayýn on dördü gibi deðilmiþ sevda
Dolunay çözmeye yetmiyormuþ dilimi
Kekeme bir düþün esaretinde
Düþlerken seni anladým
Bu sevda yasakmýþ bana

Prangalý düþlerimin uçlarýnda
Sivrilirken fikri muhasebelerim
Hakka delil olan bir aðýt yok olmuþ içimden
Anladým
Kulaklarýmda dillenen bir eski þarký da
Ah içimde yanar yangýným
Yangýným düþer gecene
Gitmeyi arzuladýðým bu þehirde
Dönmeyi arzulamak kâfirlik olur belki de

Soðuk bir suda okunurken dualarým
Bir kurra’nýn dilinde ararken içimi
Gitmek farz oldu düþer içime bilirim
Ve ben son cüzdeyim
Elbet gitmeyi de bilirim
Aþkýn eflatuniyi asarak boynuma
Tohumlarýmý aðlayarak çürütmeyi de

Þarjý bitmiþ bir yaþamýn kýyýsýndayým
Gitmenin belki de son arefesindeyim
Masaya býraktým þiirlerimi
Yüreðinden arakladýðým kalemimi
Gidiyorum bu son dolunay geceme
Bu senin duyacaðýn son aðýtým sensizliðime
Bundan sonra akar içime gizlice

Þimdi yak ýþýklarý
Aç perdeleri
Bu son matineydi
Ne yazýk ki buda bitti

Selçuk ERKÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: