Ege

Tepelerden deðil bulutlardan
Bulutlardan deðil, mavilikten
Deðil... Deðil, ondan da deðil
Düþünemediðim uçsuz gök denizlerinden
Sana iniyorum,
Sana geliyorum.

Bir küçük renksiz insaným ben
Ýniyorum sana Tanrýsal güzelliklerden
Karýþýyorum cümbüþüne ses, ýþýk, renk
Renk, ýþýk, ses,
Iþýk, ses, renk
Senin de bunlarla mutlu olduðunu hiç bilmeyerek.

Varýyorum Ege, bak güzelliðime
Bir gözüm sen dolu, bir gözüm gökyüzlerini taþýyor
Bir elim, Ýzmir salkýmla vatan
Bir elim, baðbozumu tadýmda Dianizos
Sonsuz yanaklarým benim, Efesler yankýlýyor.

Gör Ege’m sensizliðimi
Uçuyorum desem, anlatamam
Eriyorum, bambaþka gök yellerle
Seni özlüyorum ama
Býrakmýyor, yeþille can olan yeþilsiz insanlýðým
Yüreðimi çekiyor ötelere hiç býrakmýyor
Ben mavi derken, o yemek istiyor.

Tepelerden deðil, gerçeklerden
Ýmgeleri bozdum deðil mi Ege?
Sen, bu akþam tüm güzelliðini soyun da
Balýk ol, bir tek doyuran balýk ol
Gel bizim gecekonduya
Gel ha!..
Gel de soðan ekmek yiyelim.





Sosyal Medyada Paylaşın: