Bir anne karnýnda büyüdüm önce
Yaðmur, kar demeden gezdim dünyayý
Kalýn düþünmedim, düþüncem ince
Tepeden týrnaða süzdüm dünyayý
Makama, þöhrete, yoktu gayretim
Senelerdir can dostlara hasretim
Zalime yem oldu kemiðim etim
Garipler aþkýna ezdim dünyayý
Þaþýp kaldým, gidemedim yönüme
Yýrtýlan her takvim aðlar dünüme
Gökten kalem-kaðýt indi önüme
Canýma tak etti bozdum dünyayý
Ceylanlar timsaha yemdir, anladým
Mazlumun gözleri nemdir, anladým
Veli kimdir, deli kimdir, anladým
Boþa anlatmayýn çözdüm dünyayý
Çirkine güzeldir aynada simam
Güzele çirkinsin hayatta demem
Ben ressam deðilim, fýrça istemem
Sulu gözlerimle çizdim dünyayý
Sülükler bir olun, kanýmý için
Bu telaþ, bu zulüm, söyleyin niçin
Herkese bir çukur kazdýðý için
Ýp taktým boynuna üzdüm dünyayý
Menfaat peþinde kara kediler
Diktiðim aðacý kökten yediler
Daha sonra ne yaparsýn dediler
Tuttum derisinden yüzdüm dünyayý
Derdim az da deðil, derdim hep çokta
Dört koldan vuruldum ben nokta nokta
Sur’u üfleyecek hünerim yok da
Her gece kurþuna dizdim dünyayý..!
24 / Ekim / 2010
Gökan Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.