KABAĞIN SAHİBİ *

Nefisle mücâdele aþamasýndan kelli
Kalenderîlik katý: Rindin en üst makamý!
Ýþte böyle bir derviþ vaziyetinden belli
Her varlýktan arýnýp tenden kesecek kâmý.

Koþar ale’lacele: “Saç, sakal, býyýk ve kaþ
N’olur berber efendi usturayý vur derhâl!”
Usta, kýlaðýlarken yülgüsünü pürtelâþ
Çýraðýna seslenir: “Evlâdým örtüyü al.”

Saçlarý kazýnýrken derviþ dalar aynada
Dökülen süslerini; suretini seyreyler.
Ýçeri dalýp girer bir býçkýn o esnada
Derviþin kafasýna birden tokat aþk eyler!

Yamalý hýrkasýndan tutup kükrer âdeta:
“Kalk da týraþ olalým, hadi uza! Kabak!” der.
Gönül koymak yakýþmaz derviþ denilen zata
Tevazuyla yer verip biraz öteye gider.

Berber mahcup, tedirgin ve oturur beynamaz!
Týraþ boyunca sürer: tehdit, küfür, horlama.
Küstah kasýp kavurur; derviþte kýl oynamaz!
Gel kabak, git kabakla devam eder zorlama.

Yülümenin sonunda dayý cakayla çýkar
O an gemden boþanmýþ hýzla yokuþ aþaðý
At arabasý gelir oku karnýna çakar:
Külhanbeyi cavlarken titrer kolu bacaðý.

Berber þaþkýn: “Efendi! Öyle cezalar var ki
Bu aðýr olmadý mý?” Derviþ mahzun, imalý:
“Vallâhi gücenmedim, hakkým helâl! Gel gör ki
Kabaðýn sahibi var, O gücenmiþ olmalý!”


Girilen günâhlarýn kefareti nedir? Ah!
Eðer zulüm, iftira; etmiþsen vah! Vah ki vah!

04.05.2012

Salih ERDEM / AYDIN


Sosyal Medyada Paylaşın: