Bu dünyada En çok sevdiklerim üzdü beni Yüreðimde öyle derin yaralar açtýlar ki Tamiri imkansýz, Geri dönüþü olmayan bedbahtlýk Bazen ödün verdim benliðimden Bazen rest çektim kiþiliðimden Anlamaya çalýþtým hep onlarý Anlamaya çalýþtýkça ben , Kendim olmaktan çýktým Ama hep ben kaybettim Bir adým daha geriledim yaþam duraðýndan Zamanla kabuk baðladý Yaralarýmýn dýþ çehresi Belki görünmez oldular Hep sýzlattýlar yüreðimin bir tarafýný Ama için için kanamaya devam ettiler Her kabuðun ayrý bir hikayesi, Ayrý bir acýsý var sol yanýmda
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülay3333 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.