NEFESİNDEKİ BEN

üþüyen bir ocak günüydü ilk sesini duyduðumda
sana da çok garip gelmiþti
yüzünü bile görmeden hayatým olduðunda
o günün gecesi uyuyamamýþtým
inan ki bilmiyorum sorma neden ?
sonraki gece ve takip eden haftalar

ilk kez sana aþýðým dediðimde ;
o kadar çabuk mu demiþtin ?
deðildi aslýnda
günümün 24 saati sen olmuþtun sadece
uykumda bile yalnýz býrakmýyordun beni
rüyalarýmda da seninle konuþuyordum
birgün 7 saat konuþmuþtuk
telefonlar þarza takýlý halde

sonra ilk buluþma...
þaþýrmýþtým seni görünce
dilim beni yalnýz býrakmýþtý
ama seni kokladýðýmda tüm heyecaným gitmiþti
sonra nefesini içime çekmiþtim
pamuk ellerini ilk kez tutmuþtum
4 yýl sonra bidaha hiç tutamayacaðýmý bilmeden

bir keresinde bana saçýndan bir tutam gönder demiþtim
gönderdiðin zarfta kýnalý saçlarýný da koymuþtun
hiç yanýmdan ayýrmadýðým
o kýnalý saçlarýný þimdi olduðu gibi
gözyaþlarýmla yakmýþtým
rüzgarlý dörttaþ sahilinde
ve yanýnda fotoðraflarýný,mektuplarýný ve yüreðimi...

ben o rüzgarlý sahilden hiç gidemedim
sen gideli 2yýl oldu
ama ben
gidemedim


hep yanýmda olmaný düþlerken
þimdi nerdesin onu bile bilmiyorum
ben buradayým
hep ayný yerdeyim

NEFESÝNDEYÝM...
Sosyal Medyada Paylaşın: