Kaynayan bir kazan var beynimin merkezinde
Irgalarken gün beni nedamet menfezinde
Bazen öyle kolaydýr boþ vermek her müþküle
Bazen küçücük elem çevirir ömrü küle
Gün olur zevk ederim içirseler de kezzap
Gün olur þerbet bile bana en aðýr azap
Herkes görsün diyerek ruhumu açýyorum
Sonra neden, utanýp kendimden kaçýyorum
Kopuyorken ansýzýn fütursuz kahkahalar
Bir hüzün sarar teni, ben aðlarým, gün aðlar
Günahým mý çektiðim ýstýrabýn sebebi
Istýrap mý boðuyor beni bir günah gibi
Uyanmayý dilerken aydýnlýk bir sabaha
Sarýyor gece beni kasvetine bir daha
Avaz avaz baðýrmak istiyorum, olmuyor
Susmak belki bitevî, bana o da kalmýyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.