’’Çocukluðum’’
Epey eskiden ben çocukken
Ne güzeldi o günler diyemiyorum
Ama nedense mutluydum
Topuklarýma kadar on pelik kýnalý saçlarýmla
Yeþýl gözlerimin altýnda çil bürümüþ yüzümle
Güneþ bir baþka doðardý minik dünyama
Öyle ya benim ayrý bir odam olmadý
Benden küçük beþ kardeþ, yere serilen yer yataklarý
Ve gece çarþafýný sererdi mitil yüzlü uykulara
Bölünmezdi uykularýmýz, düþünmezdik
Huzurluyduk yokluða raðmen
Mutluyduk
O zamanlar ne kýzardým anneme
Sabah ezanýndan bir saat önce kaldýrýr
"Hadi kalkýn! Rýzýklar daðýtýlýyor"
Sesi hâlâ kulaklarýmda
Sabah kahvaltýmýz yer sofrasýnda
Koca bir kazan tarhana çorbasý
Altý kardeþ ve yemek yeme yarýþý
Aslýnda, zordu benim çocukluðum
Öyle sýrma saçlý, yatýrýnca uyuyan
Kaldýrýnca aðlayan bebekliðim hiç olmadý
Ama benim canlý bebeklerim vardý
Oynadýðým ve baktýðým kardeþlerim
Bir de karpuz kabuðundan, ucuna ip baðlayýp
Üzerine kum doldurup çektiðim kayýklarým
Sokakta oynadýðým ismi kaybolan oyunlar
Ettiðimiz kavgalar
Ve mýzýkçýlýk …
Yaz tatillerini sabýrsýzlýkla beklerdim
Kapanýr kapanmaz okullar
Dedem köyden gelir beni alýr giderdi
Beni çok ama çok severdi…
Hani insan çocuktan da medet umar ya
Ben de tarlada dedemle nineme yardým eder
Çilek toplar katkýda bulunurdum
Nasýl da burnumda tüter o günler
Ninem öðleye yakýn gelirdi tarlaya
Sýcacýk, dumaný tüten bazlamar
Bir de bakraçta mayaladýðý koyun yoðurdu
Öðle yemeðimiz çilek tarlasýnda
Çocuk aklýmda çilek toplar arada kaytarýrdým
Tarladan eve dönüþümüzde muhteþem olurdu
Karakaçanýn sýrtýnda ben, arkamda kuzenim
Köye yol alýþýmýz bambaþka sevinç kaplardý dönüþte
Yorgun ve bitkin…
Dedim ya
Zordu çocukluðum ama güzeldi
Hem de çok ama çok güzeldi…
Gönül Aydemir Adýgüzel
03.05.2012