DAVET
DAVET
Bir davet var Yaradandan! uymamak hiç elde mi?
Gül yüzlü ak sakallý babamý uðurlamak kolay mý?.
Henüz üç yaþýndayken babamý kaybetmiþim.
Ondan kalan boþluða bu babamý koymuþum.
Çocukluðumdan beri acýyla yoðrulmuþum.
En büyük acýlarýn kuytusunda kalmýþým.
Ne doktor, ne aðlamak; çaresiz el baðladýk.
Derde derman bulunmayan o anlarý yaþadýk.
Babam yoðun bakýmda, bir kerecik göreyim.
Onun o nur yüzünü doya doya seveyim.
O kadar yalvardým ki bana kýyamadýlar.
Çabuk ol bak kardeþim bize de çok kýzarlar.
Beni gören babamýn gözleri ýþýldadý.
Öyle heyecanlandý, sanki biraz canlandý.
Doktorun hoþuna gitti, bize zaman tanýdý.
Son bir beþ dakika; zaman çok önemliydi.
Çok þey anlatacak gibi gözlerime bakarken;
Çantamdaki zemzemi aceleyle çýkardým.
Þifa olsun babacýðým çatlayan dudaðýna;
Biraz rahatlar gibi sessize fýsýldadý.
Ölüyorum gidiyorum kýzým, Allaha ýsmarladýk.
Elini sallayarak uzunca, ayrýlýðýn sinyallerini verdi.
Kur’an’lar okuyoruz, inan yalnýz deðilsin.
Biliyorum evladým, hepsini biliyorum...
Allah Allah diyerek yaptýðý son duayý anlayamadým,
Gözlerinden gözlerimi bir türlü alamadým.
Ölüm hak,acý gerçek; üzeri katmerlendi.
Yeniden tazelendi, daha da derinleþti!...
Artýk son saniyeler,hemþire geldi.
Alim amca kýzýnla vedalaþ dedi.
Yorgun yaþlý kollarý son gücüyle kaldýrdý.
Ebedi ayrýlýða o beni uðurladý...
Saliye Þahin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.