Seni düþünmekteyim... Belki bitkin, Belki aðlar haldeyim. Belki de içimdeki son nefesime cevap vermek üzereyim..
Sesler duymaktayým... Yoo, hayýr! Uzak deðil, yaný baþýmdan; Kümbet-Þirinevler... Azrail kadar yakýn, Ve sen kadar uzak...
Eski bir camii önündeyim. Bir cenaze görmekteyim. Ve istemeden de olsa; Yine seni düþünmekteyim Hayalimin peþinden, Tekke’ye yürümekteyim.
Tekke, Sivas’da bir mezarlýk... Ölüm kadar yüksek, Ve ölüm kadar ihtiyarlýk... Cesetler bir o kadar ürkek, Etraf karanlýk...
Ve nihayet Tekke’deyim Ellerim kürekte; Bir mezar eþmekteyim Ýçine kendimi, Ýçindeki cenazemi, Gülüþünle verdiðin bu alemi, Topraða gömmekteyim
Seni düþünmekteyim topraðýn pençesinde; Kurtlanmýþ aþkýmýzýn baþ gövdesinde... Beni aldattýðýn adamýn tenini aramaktayým, Çürümüþ bedeninin iskeletinde. Çýkarmalýyým kalbini, Söküp atmalýyým. O adama ait ne varsa içinde, Anlamalýyým!
Sosyal Medyada Paylaşın:
neyzen_noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.