simsiyah geceden payýma düþen;
eteðinden tuttuðum, hüzündür benim...
yalnýzlýðýn emzirdiði aç ve üryan,
kimsenin bilmediði, yüzümdür benim...
sahipsizliðim kal-u beladan bu yana;
tek varlýðým, sýrtýmdaki kamburdur benim...
ellerimi kanatýr, sarýldýkça toprak ana,
ayrýlýk içimde yanan, ismaili bir kordur benim...
gözyaþlarýmý derledim de yar sebebine;
bir nefeste çürüyen, aþk-ý zahir benim...
bilmesin varsýn, sukunetimin dilini;
mahþer günü ortalýkta, inleyen ahir benim...
tutulmamýþ söz benim,
unutulmuþ öz benim.
heyhat ! yar lügatýndan silinmiþ adým
için için sýzlayan,kanayan köz benim...