Beni soracak olursan iyiyim,
herþey yolunda..
Farklý þeyler var hayatýmda.
Bilirsin farklý iþler, farklý müþteriler, farklý mekanlar.
Ýmal edip teslim ettiðim dolaplar.
Sonra tasarlanan ve öylece yüz üstü kalanlar.
Ýþlerden bahsetmiþken
malzeme almaya kendim gelir oldum sýk sýk.
Yapý marketin satýþ elemanlarýyla
hani kanka mý kanki mi bir þey diyorlar ya,
iþte ondan olduk biz.
Bi görsen, nasýl gülüyoruz, nasýl eðleniyoruz.
Sonra orada kasiyer kýzlar var.
Sýk sýk gördüðümden dikkatimi çekmiþ
hepsi de sana benziyor.
Birisi daha çok benziyor.
Masum, berrak.
Yeþil bir yaprakta çið tanesi gibi.
Saçlarý seninki gibi.
Gözlerinin içi bir özge cennet.
Seninki gibi.
Neyse, oradan karþýlýyorum ben bütün ihtiyaçlarýmý.
Ýndirimli oluyor fiyatlarý.
Hem kredi kartýna taksitte yapýyorlar, daha ne.
Zaten son zamanlarda bütün hesaplar birbirine girdi..
Ödenmesi gereken çekler, senetler, ödünç aldýklarým,
elektrik faturalarý, telefonlar, park cezalarý...
Baþka faturalar da var tabii,
baþka þeyler de var.
Bizim muhaseci Bekir aðabey bilmez,
ama Münker’in cari defterine kaydetmesini umduðum
katma deðeri hariç ödediðim bir yýðýn bedel var.
Mesela uykusuz geçen gecelerim var.
Ama yine de iyiyim ben.
Yalan dolan söylemem, beceremem.
Uykusuzluktan açýlmýþken konu,
uyku haplarý filan gelmesin aklýna
iyiyim ben.
Duyduysan da aman inanma,
dedikoducu olmuþ elalem.
Onlar benim deðil ki.
Komþuma alýyorum hep.
Yaþlýlýk iþte, neylersin.
Çýkamýyor da pek.
Bi de tuhaf oldu ki son zamanlarda hiç sorma.
Dýrdýrý çekilmez oldu.
Çenesi açýlmaya görsün;
Allllllllah, cak cak cak cak cak...
Bildiðin gibi deðil.
Neyse,
benim bi çocukluk arkadaþým vardý
Tahtamescit mahallesinden, adý Hüseyin.
Çocukken mahallenin kýzlarýyla doktorculuk oynaya oynaya
doktor oldu dikildi karþýma hergele.
Þimdi özel bi hastahanede þifa satýyor.
Ben ise,
sigara yüzünden öksürünce
iç organlarý sarsýntý geçiren
marangoz Kýr Ali’ye özenmiþtim hep.
Yaptýðý iþler sihirbazlýk gibi gelirdi bana.
Ali usta demiþken...
Amaaan neyse, konu daðýlmasýn.
Nerede kalmýþtýk?
Ha tamam.
Bizim Hüseyin’e kendi muayenehanesinde
bir ara komþumdan bahsetmiþtim de,
"Amca geç kalmýþlýk hissiyle yaþýyor" demez mi.
"O da ne ki ?" diye sordum.
Azýcýk geriye kaykýldý,
bir ayaðý diðerinin üstünde bilgece bir eda ile,
"Kaybetmiþlik iþte" dedi.
Hallahým yaaa.
Biliyor musun,
týbbiyeliler buna "Fakirlik Sendromu" diyorlarmýþ.
Ýnsan yaþadýkça neler öðreniyor neler.
Sonra bi reçete verdi elime;
Seralin, Desipramin, Loroksil
ve daha bi sürü þey.
Verdiði ilaçlar unutkanlýðý da iyi gelirmiþ.
Öyle dedi.
"Alkolle birlikte kullanmasýn" dedi.
"Manyak mýsýn" dedim,
"zaten kullanmýyor ki" dedim...
Bir müddet sustuk öylece,
öylece baktýk birbirimize.
"Tamam, söylerim" diye yavaþça mýrýldanývermiþim.
Gözlüðünün üstünden baktý bu kez,
"Herþey yolunda deðil mi?" dedi.
"Yaaaaa, býrak. Saçmalama" dedim.
Sonra gülümsedim.
Fakat gözlüðüm olmayýnca,
ben de yere baktým mecburen.
Bilirsin,
kullanmam ben öyle gözlük filan.
Neyime lazýmmýþ benim, sapa saðlamým iþte.
Dipçik gibiyim yani.
Anlýyorsun ya, arslan gibiyim yani...
Gerçi dünya telaþý az da olsa yýpratmýyor deðil.
Koþturup duruyorum ordan oraya.
Sende de oluyor mu bilmiyorum,
insanýn sevdiði þeyleri özlemeye bile vakti olmuyor bazen.
Nicedir bir mangalda külü eþeleyip
közün üstüne bakýr bir cezveyi sürmek
ve hatýrý bol, þekeri az bir kahve içmek
aklýma bile gelmiyor, buna zamaným olmuyor.
Eee vakit önemli þey.
Hani senin eve yakýn bir banka var ya,
tenha oluyor orasý.
Ýþimi çabuk bitiriyorum her defasýnda.
Sýra fiþi almaya hacet kalmýyor bazen, tanýyorlar ki beni.
Bu yüzden o bankayý tercih ediyorum ben.
Güvenlik görevlisi Ramazan’la da ahbap olduk bu sayede.
Bi kýzý oldu onun da geçen ay nur topu gibi.
Sonra yeni ev aldýlar, taksitleri filan var þimdi.
Dedim ki Ramazan’a elimi omzuna koyup;
"Ramazan! Kýz evlat bereketlidir, uðurludur, biliyorsun deðil mi?"
"Evet abi, duymuþtum" dedi,
"ninem de öyle söyler hep " dedi.
Laf aramýzda Ramazan’ýn böyle þeylere pek itikatý yok gibi.
Günahýný almayayým da,
azcýk ateistlik de mi var bilmem.
Ama besbelli çok dürüst çocuk,
yüzünden de belli zaten.
Kayýnpederi evin taksitlerine yardým edecekmiþ.
Kayýnvalidesi " Torunuma benim adýmý koymadýlar" diye gücenmiþ.
Kadýnýn adý "Þukufe"miymiþ neymiþ.
Dýrdýr edip duruyormuþ kadýn.
Güya kocasýna "Elimizde avucumuzda ne varsa daðýtýyorsun "
diyesiymiþ, inatlýðýndan.
"Valla senin iþin zor Ramazan" dedim,
" Allah gönlüne göre versin" dedim.
Ne diyeyim.
Herneyse...
Biliyor musun, senin evin oradan geçerken
mutfaðýn penceresinde yine küçük kýzýný gördüm, tesadüfen.
Maþallah, çok sevimli, öyle de hareketli ki.
Allah nazarlardan saklasýn, kem gözlerden korusun.
Aman sýký tenbih et.
Sokaða filan pek çýkmasýn.
Çýkarsa da kenardan yürüsün.
Koþmasýn yani,
terlemesin.
Aklýnda olsun da üþütüp hasta olursa Allah korusun,
pekmez içir azýcýk.
Bi de elma yaðý ile bi güzel ovala vücudunu.
E mi?
Hatta bak ne diyeceðim,
derin bir hocaya nazar muskasý yazdýrýversene sen.
Tedbir tedbirdir.
Ha unutmadan, hocaya gideceðin vakit,
yanýna bi dastar al da, saçlarýný örtüver, kýzdýrma adamý.
Gerçi muskalarýn hazýrlarý da varmýþ Medine Pazarýnda.
Ama seri üretim olduðundan pek tesirli deðilmiþ onlar.
Zafiran mürekkebi ile yazýlanlarý daha makbulmüþ.
Önce naylonla, sonra da bezle bi de sýkýca sardýnmý,
biþeycikler olmaz.
Sen bakma elalemin lafýna...valla.
Ýliþtiriver çatal iðneyle atletine, ne olacak yani.
Zaten geçen haftaya göre azýcýk boyunu uzamýþ gördüm.
Eee dünyaya gelen büyümekte.
Elde avuçta durmuyordur þimdi o.
Neyse, neyse.
Nerede kalmýþtýk?
......... ........
Gülme ama,
bozulurum ben.
Ne yani bir ben miyim unutkanlýðý olan.
Ha tamam... dur... hatýrladým.
Sonra sen çýkývermiþtin balkona.
Yorgun görmüþtüm seni.
Belli ki iþten dönmüþtün.
Ama yine de elinde bir bez,
neyin izini siliyordun kimbilir...
Halbuki sen,
yapmazdýn böyle.
Tamam artýk bu kadar yeter.
Bugün burada hava bozuk,
kýsa kessem iyi olacak.
Kesif bir rüzgar var, ellerim buz gibi oldu yine.
Hem iþim gücüm var benim kadýn.
Ha bu arada
bana verdiðin tükenmez kalem vardý ya,
tükenmez deðilmiþ o.
Tükendi. Yazmýyor artýk.
Tükenmeseydi zaten...
Zaten tükenmeseydi,
plastik bir kalemle
bunlarý buraya yazmayacaktým ki.
Tamam tamam, peki.
Bak, bitiriyorum iþte.
Son veriyorum mektuba
ve artýk her þeye...
Sana yazdýðým þu son mektubun
yaklaþýr iken son satýrlarýna,
küçük kýzýnýn gözlerinden öper...
ey gözlerini
gözlerime sýðdýramadýðým
cennet gözlüm!
ben senin hasretinle
alev alev yanarým
bilmez misin.
Allah aþkýna söyle.
Neredesin?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.