hüzünleþmeye baþladý esinti gece ve kokular akþamsefasý, bardakta kýzmýzý þarap… hüzünleþmeye baþladý ellerim kayarken sýrtýndan çýplak kalçalarýna. seviþmek hüzünleþti bir anda seninle ilgili deðil bu durgunluk.
aðýr yara almýþtým bir savaþta ölmüþtüm yaþarmýþ gibi yapýyordum düþman sayýsý çok fazla… insanlara bir þeyler anlatýyordum yaðmurlu bir gün týkabasa dolu dar bir sýnýfta öldüðümden bahsediyordum galiba ve þu anda esir olduðumuzdan bin yýllýk kapý komþumuza düþman edildiðimizden... gülüyorlardý. bütün bunlarý ben uyduruyormuþum. deli diyorlardý. açýp gösterecektim yaralarýmý asur’dan bu yana hala kanýyordu insanlar kördü yalnýzlýðý seçtim.
þimdi yorgun bir korsaným; pusulasýný maviye düþürmüþ aklý mavide kalmýþ deðersiz birkaç ganimetle geriye dönmüþ yorgun ve yoksul bir korsan…
hüzünleþmeye baþladý hayallerim. ne çok hayal kýrýklýðý yaþamýþým ben böyle. sesim paslý bir borudan geçer gibi hýrýltýlý kupkuru boðazým. tenimdeki týrnak izlerini diyorum; - kelimeler cam kýrýklarý gibi daðýlýyor aðzýmýn içine - öpme! kedi týrmalamýþtý ben o kediyi çok sevmiþtim…
7 - Ocak - 2012 Cevher Çakmak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bir Mısralık Devrim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.