Yüreðinden vurulmuþ bir beyaz martý ile
Siyah,simsiyah bir kartalýn hikayesidir bu.
Olmamasý gereken yerlerde uçarken görüvermiþ
Bu güzel gözlü kartalý özgür martý.
Hiç söz dinlemezmiþ zaten,
Rüzgara karþý uçar,
Mutlu aþk þarkýlarý söylermiþ o güzel sesiyle.
Çitleri yoktur hayatýn dermiþ.
Serseriler gibi yaþarmýþ.
Bir gün O’na rastlamýþ.
Keskin bakýþlý,kocaman kanatlý bu kuþ,
Hayatýnda gördüðü en güzel varlýkmýþ.
Çarpýlmýþ O’na...
Aðlara takýlan kocaman balýklar gibi çýrpýnmýþ.
Bir deniz kýzý gibi karaya vurmuþ,
Aðlamýþ...
Ama asla kaçmayý düþünmemiþ.
Az da olsa biliyormuþ baþýna gelecekleri.
Yine de terketmiþ ülkesini.
Elveda demiþ masmavi denizlere,
Ben artýk kayalýklarýn,bulutlarýn kuþuyum.
Bu da benim hikayemmiþ demek...
Ve kartalýn en güvendiði dostu oluvermiþ.
Keþke diþi olmasaydýn dermiþ martýya,
Seninle her yere gidilir.
Benimle ölüme gelir misin diye sorarmýþ.
Ýçi titrermiþ küçük beyaz kuþun,
O ölmesinde,ben her yere gider,
Her tehlikeye göðüs gererim dermiþ.
Sonra bir gece çaðýrmýþ martýyý güzel gözlü kartal,
Baþkalarý da varmýþ yanýnda.
Nazlý martý neþeyle gitmiþ zirveye.
O’nun yanýnda hiç korkmuyormuþ bu yýrtýcý kuþlardan.
Birden gagalamaya baþlamýþlar martýyý.
Hunharca,kalleþçe gagalamýþlar.
Güzel gözlü kartaldan baþkasý acýtamamýþ canýný,
Ýnanamamýþ...
Kanatlarýnda kanlý çizikleriyle kývrýlmýþ bir kenara.
Bir yanlýþlýk vardýr mutlaka bunda diyormuþ.
Bir zaman sonra gördüðünde kartalý,
Hiçbir þey hatýrlamýyormuþ kara kartal.
Sesini çýkartmamýþ martýcýk.
O kadar çok seviyormuþ ki!
Artýk yanýna korkarak gidiyor,
Kanatlarý gibi küçücük yüreði de titriyormuþ.
Hýrpalamaktan zevk alýyormuþ sanki sevdiði.
Çok üzülüyormuþ beyaz kuþ.
Tüyleri dökülmeye,rengi sararmaya baþlamýþ.
Gözlerindeki pýrýltýyla birlikte,
Yaþama zevki de kaybolmuþ.
Susup bitmesini beklemiþ.
Birgün gerçeði görecek diye,
Baþýný eðip beklemiþ.
Býrak peþini demiþ arkadaþlarý,
O’nun bambaþka bir alemi var.
Yuvasý dumanlý daðlarda.
Kendisi yapmasa
Çevresi getirecek sonunu...
Çitleri yoktur aþkýn demiþ martý.
Elbette O’nun da istediði bu deðilmiþ
Ama çok seviyormuþ bu acýmasýz,vahþi kuþu.
Geçen zamanla birlikte,
Özgürlükçü ruhu baþkaldýrmýþ.
Kavga etmeye baþlamýþ.
Kartala kimsenin söylemediði,
Kimsenin söyleyemeyeceði sözler söyler,
Bu sefer parçalayacak diye beklermiþ.
Gülermiþ kara kartal.
Hiç sesini çýkartmazmýþ.
Ama deðerini bilememiþ.
Bu büyük aþký önemsememiþ.
Birgün üzgün üzgün uçarken daðlarýn yücesinde,
Aþaðýda biryerlerde görmüþ sevdiðini.
Heybetli kanatlarýna yakýþmayan
Gururunu yaralayan iþler peþinde.
Yeter artýk demiþ martý.
Ýsyan etmiþ.
Ölsen ne iyi olur demiþ kartal da O’na.
Herþeyi inkar etmiþ.
Ve bunlarý diðerlerinin yanýnda söylemiþ.
Ýþte böyle demiþ hikayesini anlatan martý.
Kaçtým,kurtuldum.
Bitecek herþey görmeyince.
Zamanlarýn birinde bir bilge kadýn,
Þöyle buyurmuþ;
’Bir avcý tarafýndan vurulan kuþ,
O telaþla bir süre daha uçarmýþ.
Ama zaman geçip de yarasý soðumaya baþlayýnca,
Nasýl için için sýzlar
Ve kanar yarasý.
Ah nasýl da acýrým o biçareye!’
Aslýnda avcýya mý acýmalý,
Yoksa yaralý martýya mý bilinmez.
Þu da bir gerçek ki;
Kimsenin ahý kimse de kalmaz...
Erzurum,2000
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.