saat sensizlik

Zamanýn önemi yok þimdi.
Çünkü akrep sensizlikte takýlý kaldý.
Yeklkovansa anýlarý arþýnlýyor
Penceremde mum çiçeði hala açýyor.
Nedeense o hala vaz geçmedi seni beklemekte.
Bense pencerenin baþýnda durupyolun bittiði yeri izliyorum gün boyu.
Sýrtýnda yeþil kazaðýyla bir ela buðusu
Bir ihtimal ya görünürse o lambanýn altýnda...
Sonra gözüm saate kayýyor yine
Akrep inatla sensizlik diyor.
Ben mum çiçeðine vazgeç diyorum.
Ertesi gün bir çiçek daha açýyor üzerinde,
Gözlerim doluyor.
Yokluðunun yakýcýlýðý içimi kavuruyor,
Kalbimin atýþlarý deðiþiyor.
Sonra telaþla yeniden baþlýyorum her þeye
Bir týrtýla emanet ediyorum kendimi.
Sensiz uçmak için belki de.
Ama yanýlýyorum. Kanatlarým sen diye açýlýyor
Rüzgarýnla sarhoþ oluyorum.
her yeniden baþlangýcým sensiklik umudunu sana baðlýyor.
Günler akrebe eþlik ediyor; sensizliðe besteliyorum þarkýlarýmý.
Sonra yolun baþýndaki yeþil kazaklý güneþ doðuyor birgün.
Bakýyorum saate:
Yelkovan akrebin üzerinde tüm anýlarým sende kilitlenmiþ.
Mum çiçeðine bakýyorum son yapraðýný dökmüþ.
Sensizlikle kavrulan sana hasretliðim,
Ýþte o gün sen oluverdi.
Mum çiçeðimin yerini o boþ saksý hep bekledi...
Sosyal Medyada Paylaşın: