bir yaný bilmediði baharda yürürken diðer yaný arkasýnda býraktýðý eskilerden gökkuþaðýný çalýyordu elma þekerinden sevinçler mavi kýyýlardan yorganlar alýp göðsünde tutamadýðý nefsi ile çeyizini seriyordu
evet masallar þehrinde bir oda da onlara ayrýlmýþtý kendileri yazacak kendileri yaþayacak gelecek adý verilen ömrü
bahçesinde açmamýþ papatyalar ve koklanmamýþ güllerden bir demet çamuruna bata bata çýkacaklarý dünyanýn yeni yüzü ile kocaman bir EVET dediler þahitler önünde
kýzým deðildi belki ama canýmdan bir parça kadar gerçekti kendisi