Üstümdeki yükü kaldýr,
Gülmeyen yüzümü güldür,
Acý verdi bunca yýldýr,
Yordu dertler beni beni...
Ne istedin bu sevgimden.
Ayýrdýn kardaþ kavimden.
Bir kurþunla can evimden,
Vurdu dertler beni beni...
Bilmem bu kaçýncý fasýl.
Deðiþmez çektiðin asýl.
Ýnsanlar içinde nasýl,
Gördü dertler beni beni...
Usandým hep itiþ kakaýþ.
Yollarým zaten dik yokuþ.
Çilelerle nakýþ nakýþ,
Ördü dertler beni beni...
Görenler acýr halime.
Ne geçti bilmem elime?
Halden bilmez bir zalime,
Verdi dertler beni beni...
Sanki hayat kör bir kuyu.
Herkesin baþkadýr huyu.
Yaþadýðým ömür boyu,
Gerdi dertler beni beni...
Hayattan hep yedim fýrça.
Ürkek gönlüm sanki serçe.
Viran etti parça parça,
Kýrdý dertler beni beni...
Yaktý benim bu canýmý.
Emdi damar da kanýmý.
Çevirip dört bir yanýmý,
Sardý dertler beni beni...
Hayatýn görünmez dibi.
Dertler olmuþ tek sahibi.
Yýrtýlmýþ paçavra gibi,
Serdi dertler beni beni...
Ramazan’ým düþtüm dile.
Yoruldum ýzdýrap ile.
Köy den köy’e, ilden il’e
Sürdü dertler beni beni...
Ramazan AKKAÞ
NEVÞEHÝR Tepeköy
30.04.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.