Çamurlu ayaklarla üstüne basa basa Ezdiðin kuru yaprak, mevsimlerden hazaným Dolaþýp diyar diyar ahvale edip tasa Zordan zora geçilen o zamaný yazaným
Kim coþup sefa sürdü; kim aðladý dert ile Kim karalar baðladý; gençlikte düþtü dile Kim ömrünce yaþadý çekerek her dem çile Hem bunlarý derleyen hem söyleyen ozaným
Taze sürgün dallarýn yapraðýyla beslenen Sabredip, çile örüp, gelin gibi süslenen Fýrýnlara atýlýp can havliyle seslenen Yüreðine ördüðün saf ipekten kozaným
Kendini kapattýðýn üst üste kapýlarýn Çift sütunlu, kemerli taþ duvar yapýlarýn Etrafýna yýðdýðýn çalý ve çýrpýlarýn Arasýndan geçerek içeriye sýzaným
Ebedi bir davanýn sonsuz seferindeyim Kazanmaktýr muradým mutlak zaferindeyim Hayýrla bakan gözün nurlanan ferindeyim Þer kokan oyunlarý seve seve bozaným
Nice yýllar geçip de doldururken vademi Nice hüzünlü anlar yaþarken canda demi Hayata imza atýp iz býrakan âdemi Çekip çekiþtirene, yoktur hiç hüsn-ü zaným
NÝLÜFER SARP___________14.MART.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sarp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.