Dedim gönül boþa yanma sakýn ha
Dedi yanmam benden sana söz dedi
Güzel görüp kýpýrdanma sakýn ha
Yine düþtü yüreðime köz dedi
Kývýl kývýl saçlarýnda kývrýldým
Alev alev bakýþýnda kavruldum
Bulut oldum rüzgarýnda savruldum
Çözülür mü bu bende ki giz dedi
Dedim olmaz her güzele bakýlmaz
Her yüreðe ulu orta akýlmaz
Yanmýþ gönül yeni baþtan yakýlmaz
Beni yakan bir buðulu göz dedi
Çiçeklenmiþ yüreklerdeki ýtýr
Yorgun kalbi gönül köþkünde yatýr
Al fýrçaný aþkýn rengine batýr
Desen desen gözlerine çiz dedi
Þair isen adým düþsün diline
Beni de kat o duygular seline
Dem vaktinde al kalemi eline
Hece hece, yüreðine yaz dedi
Aþk fidaný dallarýnda çaðýldým
Güneþ gördüm topraðýna yýðýldým
Güzelliðin karþýsýnda daðýldým
Beni kalbin dileðinde çöz dedi
Dedi aþký ile içtim þarabý
Çektirme garibe bu ýzdýrabý
Ben olayým ayaðýnýn türabý
Ýster taþý ister taþla ez dedi
Þair dedi, oldun gönül çerisi
Dedim yaktý seni aþklar serisi
Demek buydu yüreðinin perisi
Akýllarda kalan güler yüz dedi
Dedim gönül insin artýk bu perde
Bu sevda da hasret de var kederde
Ýþte þimdi düþtün çaresiz derde
Sen ona “sen”, o sana hep “siz” dedi
26.04.2012/Ýstanbul
Ýbrahim COÞAR