Mektubun geldi bugün, sanki katlime ferman. Satýr satýr okurken, dünyam karardý gülüm! Her satýrý vur emri, kesildi bütün derman. Bir bilsen! O an, benzim nasýl sarardý gülüm!
Gözyaþýn düþmüþ belli yazarken aðlamýþsýn. Þu dertli ciðerimi, yeniden daðlamýþsýn. Soðuk bir ’Hoþçakal’la mektubu baðlamýþsýn, Hoþça kalamam ki bu neye yarardý gülüm!
Yüzüme söylemeye cesaretin yok muydu? En azýndan bu kadar vefa bana çok muydu? Okuduðum her satýr zehirli bir ok muydu? Gerçekten sevmiþ olan; yazmaz, arardý gülüm!
Ellerin titreyerek bu mektubu yazmýþsýn, Biliyor musun caným? Mezarýmý kazmýþsýn! Sadece beni deðil, kendini de üzmüþsün. Birgün anlarsýn elbet, yanlýþ karardý gülüm!
Eline kalem deðil, on dörtlüyü alsaydýn. Tenim soðumadan da soðuk kabre salsaydýn, Bensiz hayatýn tatlý rüyasýna dalsaydýn, Düþ baðýnýn gülleri açmaz, kururdu gülüm!
Üzerime bir avuç toprak bile atmadan, Çekip gitsen de daha güneþ bile batmadan, Teninde baþka tenin; varlýðýný tatmadan, Yokluðum o baðrýný çok kavururdu gülüm!
Ölmeden girdim kabre, boþver ne önemi var! Bu þehir de neymiþ ki, koca dünya bana dar! Hani bir kurþun sýksan, bu kadar koymazdý yar! Beni mektubun deðil, elin vururdu gülüm!
ÞÝÝR VE YORUM: SESSÝZ PERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sessiz Peri (S.Yılmaz) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.