seviyordum seni ve kim bilir kaç kez söylemiþtim hiç korkmadan ve sýmsýcak avazým çýktýðýnca
yaðmur yüklü bulutlar inerdi gözlerime yokluðun evimde konakladýðýnda yaðardým þiirlerden þarkýlara utanmadan hiç ve hýçkýra hýçkýra
haykýrmýþtým bütün dünyaya olduðumca ve hatta içimde çoðaldýðýnca
seni seviyordum ve sadece sana açmýþtým kilitli bütün kapýlarý dudaklarýmla dudaklarýna
eski, siyah beyaz film karelerindeki gibi unutulmaz bir tablodaydýk romans çalýyordu perdede içimizde tangosu çaðlarken seviþmelerin ve sevinin masamýzda gül, elimizde kýrmýzý þarap gözlerimizde eriyordu gözlerimiz düþlemediðimiz kadar bizdik kendi dünyamýzda
sonra, nedeni meçhul yýkýldý üzerimizdeki çatý þimdi bize açýk o pembe panjur paramparça
yüreðimde bir kan pýhtýsý
ne þiir kaldý ne de þarký hiç bitmedi düþlerde kýþ öldü bütün açelyalar yittikten sonra aþk koynumuzda
seni seviyordum ve her þey bu kadar basitti aslýnda
atilla güler Sosyal Medyada Paylaşın:
Atilla Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.