ýslak þiirler yazýp yazýp
atýyorlar sokaða her gece birileri
görünmez pencerelerinden
sabahlarý toplarken gülümsüyorum çünkü
güneþin baðrýma kurduðu çilingir sofrasýndan
biliyorum kuru gidilemeyeceðini
o ay söylencelerinden
kimi görünmesin diye teni
kimi bilinmesin diye kendi
belki de kanamasýn diye nasýrlarý kimi
kalem tutan kadýnlar ve adamlar
kýnalýyorlar týrnaklarý yenik ellerini
yarýmlýklarýný tamamlayacak kelimelerin
boþluklarda kokularýndan tanýyacaklarýný
bilmezlermiþ gibi birbirlerini
gülümsüyorum çünkü biliyorum ter kokusuyla
aþtýðýný azmin entarisinin gecenin zifirini
ve kabir dikenlerimden biliyorum
gül koktuðunu umudun en tazesinin
gözyaþlarýný biriktiriyorlar
yürek sarnýçlarýnda adamlar
ve kadýnlar oyunun en güzel yerinde
saklayarak bakýþlarýný günden
sobelenmiþ çocuklar gibi þaþýrýyorlar sonra
kenara çekilmiþ kalýn perde desenlerinde
rutubet kokunca motifler
gülümsüyorum çünkü ellerimin kanýndan biliyorum
aðmayacaðýný tüllere tutkunun
emekle sulanmýþ pencere çiçeklerinden
Resim, þair kardeþim Hamide Özdemir’in ( beyazvegri ) çalýþmasýdýr.
Paylaþýmýmý gölgede býrakacak, biliyorum ya, yine de ikimizin emeði bir sayfada yanyana gelsin istedim :)