Kaldýrýyorsun gözlerini, gökyüzü puslu ama masmavi,
Eðiyorsun baþýný, yeryüzü karmaþýk ama yemyeþil
Etrafýna bakýyorsun herkes bir yere daðýlýyor,
Nereye akýyor bu kadar þey !!!
Yollara bakýyorsun ne ucu var ne bucaðý,
Kaybolup gidiyorsun aslýnda,
Düþünüyorsun da bu kadar þey nereye gidiyor !!!
Zaman aslýnda hiç düþündüðümüz kadar hýzlý deðil,
Düþüncemizin bile yetiþemeyeceði hýzla akýyor,
Bu kadar karmaþa dünyasýnda;
Nereye, ne kadar, ne zaman diye sorabiliyor muyuz
ASLA…
Düþüncelerimizi bir ezan sesi ara veriyor,
Dünya aleminden çýkýp bambaþka bir evrendesin,
Gökyüzü bile puslu, karamsar halinden vazgeçip aydýnlanýveriyor,
Alem sadece o manevi sese dalýveriyor…
Alem dalýyor da, ya ÝNSANLIK !!!
Durup sadece bir dakika düþünün,
Bu kadar hýz, bu kadar zaman, bu kadar insan,
Dünya NEREYE GÝDÝYOR ???
Maksat bu dünya aleminde neden var olduðumuz,
Biz ne için yaþýyor, ne için çabalýyoruz,
KÝ bu alemde bu hýza kimse yetiþememiþken ,
Ey Ýnsanoðlu sen neye yetiþiyorsun !!!
Çýk artýk bu hayal dünyasýndan da
Çevrene bakýp gerçeklerle tanýþ,
Laylaylom deðil bu dünya
Gerçeklerin yaþadýðý bu dünyayla tanýþ !!!
Kaybetmek, kazanmak, var olmak…
Ama ne için ???
Sebepsiz yaþýyorsan bu alemde,
Alem içinde sende sebepsizsindir…
Yaþýyorsan bir amacýn olmalý,
Boþ deðil, dolu olmalý bu hayat,
Boþ olan dolulardan deðil de
Gerçek anlamda dolu olmalý bu hayat…
SEN HAYATA GEREKEN ÖNEMÝ VERMEZSEN; HAYAT SANA HÝÇ ÖNEM VERMEZ
KAYBOLANLARDAN
OLURSUN…..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.