elais...
geceyi beklemekten pervaneler gibi hep ýþýða koþmaktan
karalara bürünmekten her akþam yeniden yeniden yanmaktan...
yoruldum..
elais
kumlara adýný yazmaktan
her defasýnda silen dalgalarla boðuþmaktan
gökyüzünden yýldýz koparýp okyanus karanlýðýna gömmekten
yanlýzlýðýmý karanlýða gizleyip mumlara üflemekten yorgunum..
ah elais....
neden yollar hep senin gözlerinde biter...
bir tutam gülüþ ne eder...
elais
aklýn beþ para etmediði sözün bittiði yerdeyim
tutunup öfkenin bir ucuna vefasýzlýðýna baþ kaldýrmak
hüzne yaslayýp yorgun düþlerimi anlýnýn orta yerinden vurmak ...
vurmak vardý ya ay zamaný...
yorgunum yorgun...
daðlarlarý beþ taþ gibi saçmaktan her gece..
düþlerimi alev alev yakmaktan
gözlerimin saçaðýna sýðýnmýþ ümidi kanatmaktan
her sabah yeniden güneþi tutuþturmaktan
göz kestiremediðim uzaklara bin umutla kanat çýrpmaktan
ýslanmaktan her yaðmurda ...
koca çýnar misali eylül de yaprak yaprak savrulmaktan
yoruldum...
elais..
her gece boþluða tekme savurmaktan
içimdeki gülen yüzlü coçuðu enkaz altýnda býrakmaktan
kentler kurup yýkmaktan...
yaralardan ..
dünlerden yarýnlara
sözde kervan kurmaktan yoruldum ...
yoruldum
gözlerinde her gün ölmekten....
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.